"Van bankzitter naar plannenmaker: Hoe Zelfzorg en Wingfoilen mijn leven herstelden van Long Covid"

Na twee jaar worstelen met Long Covid en terugvallen, vond Martin Dijkhuizen herstel door via het programma ZelfZorgaanZee, waardoor zijn energieniveau en levenskwaliteit zodanig  verbeterden, dat hij nu weer plannen kan maken en genieten van zijn leven met familie en vrienden.

"Van bankzitter naar plannenmaker: Hoe Zelfzorg en Wingfoilen mijn leven herstelden van Long Covid"

Kerstavond 2021 veranderde mijn leven dramatisch. Ik voelde me koortsig en ging nog even een zelftest doen voordat mijn vader en moeder zouden komen. Ja, die kwamen dus niet. Heel verstandig. 

Ik had corona. Maar de koorts nam af en ik dacht snel weer te herstellen. Maar dat viel heel erg tegen. Waar bij mij het mis ging was eigenlijk het herstel. En waar ik anders denk, ik heb nog een weekje nodig. Je bent er nog niet helemaal, maar je voelt je wel al wat beter. Dus je gaat weer wat doen en dan val je weer terug. En dat heeft eigenlijk twee jaar aangehouden. Dat ik me zo voelde van elke keer weer ziek en elke keer weer een terugval. 

Het lukte niet meer om mijn werk als docent en studie- en loopbaanbegeleider op te pakken. Lag dagen op de bank, algehele malaise, geen energie, benauwd, “brain fog”, overprikkeling, cognitieve problemen, kort lontje etc. Gelukkig niet zo ernstig dat ik naar de IC van het ziekenhuis moest, maar wel heftig.

Ik was ontzettend sportief, maar dat ging niet meer. Ik heb het op alle manieren wel geprobeerd hoor, onder begeleiding van fysiotherapeuten en ook zelf. Maar elke keer weer terugvallen en op een gegeven moment, ja, dan een beland je op de bank en ik kwam er niet meer vanaf.

We hebben een hond en de afspraak was dat ik de hond ’s ochtends uit zou laten. Dus echt wel die stok achter de deur, maar toch, ik kwam er niet doorheen, was absoluut niet meer de oude. Gewoon een neerwaartse spiraal, het werd eigenlijk alleen maar minder.

Mijn gezin had het ook zwaar. Alle begrip, ontzettend veel steun, maar ook onwijs lastig voor hen. Ja, zij zagen gewoon hun sportieve man resp. vader - windsurfen, golfsurfen, wielrenwedstrijden, hardlopen, triatlons altijd bezig - wegkwijnen in een hoekje van de bank.

Heel frustrerend natuurlijk.

Heb het nog eventjes geprobeerd op school. Maar gedurende die acht jaar dat ik voor de klas heb gestaan had ik nog nooit meegemaakt, dat er een student tegen mij zei meester gaat het wel goed met u? Ja, toen dacht ik, hier gaat iets helemaal niet goed. Ik stond helemaal bezweet en totaal over mijn theewater daar voor die klas. En weer naar de bedrijfsarts natuurlijk. Tja, die wist van long covid ook niks af en daar kan hij ook niks aan doen natuurlijk.

En ja, weer hard op zoek naar wat kan mij helpen. Dus ergotherapeut, fysiotherapeut, nog een andere fysiotherapeut, meegedaan aan een onderzoek, maar niets hielp.

Een keer bijna drie maanden weggeweest in mijn eentje en veel gesurft. Ja, dat ging goed. En ik voelde me daar weer een klein beetje mezelf en kon een soort van dagritme voor mezelf indelen, voor mezelf zorgen, ook koken voor mezelf, wat me thuis gewoon niet lukte. Maar een boodschappenlijstje maken kostte veel tijd en energie. Maar ik ging mijn gezin enorm missen. Dus ja, dan wilde ik toch weer terug naar huis. En dan kwam ik thuis en dan, voordat ik het wist, zat ik weer in het hoekje. In je oude ritme, weer op de bank.

Op zeker moment sprak ik een vriend en medesurfer, die zei van, joh, is dit niet wat voor jou? Hij stuurde mij een krantenartikel over Zelfzorg aan Zee. Ja, dat zag er wel leuk uit. Die mensen gingen surfen en ik wist dat dat voor mij wel iets was wat mij goed deed, maar ik kon het niet doorzetten in mijn dagelijks leven omdat ik elke keer weer terugviel.

Dus met die hulpvraag ben ik begin dit jaar naar revalidatiearts dr. Tijs van Bezeij gegaan. Hij zag goede mogelijkheden om mij te helpen maar waar ik tegenaan zat te hikken waren de kosten en de dreigende WIA status en verlies van mijnbaan als docent. Ik ben in gesprek gegaan met mijn werkgever. En na veel vijven en zessen heb ik het vergoed kunnen krijgen. Daar ben ik hen tot de dag van vandaag zeer dankbaar voor. Dat was voor mij wel echt een redding. Fantastisch! 

Toen ben ik weer naar dr. Van Bezeij gegaan voor een vrijblijvende intake, waar ik vreselijk enthousiast over was.

Ik wist al dat surfen goed voor me is, maar ik hoefde niet te leren surfen

Toen zou ik in december gaan starten, was ik weer ziek, een beetje koudwatervrees natuurlijk. Nog twee keer afgebeld, want in een groep werken? Ik ben al niet zo goed in groepen. Maar ik wilde toch wel heel graag beginnen. 

Uiteindelijk toch gestart en vanaf dag één was het gewoon een warm bad. Overigens wel in een koude Noordzee…

Het idee van de therapie is natuurlijk ook dat je iets nieuws gaat doen, maar surfen kon ik al goed. Daarom zei dr. Van Bezeij, jij gaat iets nieuws doen, namelijk wingfoilen. Ondanks mijn “bezwaren” ben ik toch daarmee begonnen en dat heeft mij enorm geholpen. De begeleiding, waaronder Rosalie Denneman, heeft mij ook het waarom daarvan verteld. Nu wil ik eigenlijk nauwelijks wat anders.

Omdat ik na de gebruikelijke 16 sessie heel graag door wilde gaan, omdat ik me steeds beter voelde, vroeg ik, enigszins angstig, of het nu “klaar” was. Gelukkig kreeg ik als antwoord: “het is klaar als jij klaar bent”.

Voordat ik startte met het programma ZelfZorgaanZee, was mijn energieniveau 25 %. Nu is dat al veel beter en het stijgt nog steeds.

In mijn gedachten, in mijn wijze van positief – anders - denken doe ik weer mee. In mijn gezin met mijn familie en mijn vrienden. Mijn vrouw ging een keer mee en zag hoe ik veranderd was en daar werd zij ook heel erg blij van. Ik was er weer voor haar en niet meer die lusteloze vent op de bank. Ik durf weer plannen te maken.

Alhoewel ik liefhebber ben van harde punkrock, kon ik dat niet meer verdragen. Maar onlangs reed ik in de auto en kon ik van die “rotherrie” weer volop genieten en is die gedenkwaardige kerstavond 2021 toch echt iets van gisteren.

Martin Dijkhuizen - september 2024